اثرات تب و تشنج ساده بر تغییرات مولکولی آپوپتوزیس در هیپوکامپ نوزادان موش های صحرایی

هدف: تب و تشنج شایع ترین اختلال تشنجی دوران کودکی است و در 5-2 درصد از کودکان رخ می دهد. تب و تشنج ساده معمولاً به عنوان یک اختلال بی ضرر محسوب می شود، با این وجود شواهد نشان می دهند که تب و تشنج ساده با اختلالات هیپوکامپ در بزرگسالی مرتبط است. این مطالعه با هدف اندازه گیری سطح پروتئین های bcl-2 و bax در هیپوکامپ نوزادان موش های صحرایی بعد از القاء تب و تشنج ساده طراحی گردید. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، القاء تب و تشنج با استفاده از حمام آب گرم در نوزادان نر 22 روزه ی موش های صحرایی شبیه سازی شد. حیوانات براساس وجود یا عدم وجود رفتارهای تشنجی به دو گروه تقسیم شدند: هیپرترمی همراه با تشنج (n=10) و هیپرترمی بدون تشنجn=10) ) جهت کنترل اثرات استرس محیطی یک گروه شم-کنترل (n=10) نیز به مطالعه افزوده شد. هیپوکامپ موش های صحرایی در روز 15 بعد از هیپرترمی خارج و بیان پروتئین های bcl-2 و bax با استفاده از تکنیک وسترن بلاتینگ اندازه گیری گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که سطح پروتئین bcl-2 در هیپوکامپ گروه هیپرترمی همراه تشنج به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل-شم و هیپرترمی بدون تشنج بود؛ از طرف دیگر، سطح پروتئین bax در گروه هیپرترمی همراه تشنج در مقایسه با گروه کنترل-شم و هیپرترمی بدون تشنج به طور قابل توجهی بیشتر بود. نتیجه گیری: القاء تب و تشنج ساده با تغییر در سطح پروتئین های bcl-2 و bax مرتبط است که نشانگر پیشرفت آپوپتوز سلولی در هیپوکامپ نوزادان موش های صحرایی است که حداقل تا 15 روز قابل اندازه گیری است.